Μια διάχυτη αίσθηση νοσταλγίας υπάρχει στην ατμόσφαιρα. Νοσταλγία για την πολιτική αντιπαράθεση που δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Νοσταλγία για τον ευπρεπή πολιτικό αντίπαλο που μάχεται ευγενικά για τις ιδέες του, απαντώντας σε κάθε τι που τον αφορά σε πολιτικό επίπεδο με σθένος, επιμονή και αρχές. Νοσταλγία για κάτι τόσο σπάνιο που αρχίζεις σιγά – σιγά να πιστεύεις πως δεν υπήρξε ποτέ. Η εποχή στερείται και μεγάλων πολιτικών αντρών και κοινοβουλευτικών μεγεθών που θα έκαναν τη διαφορά και θα αποτελούσαν πόλο έλξης για φερέλπιδες προσωπικότητες να ασχοληθούν με τα κοινά.
Μακρύς, αλλά αναγκαίος ο πρόλογος για να τεθεί το πλαίσιο της ανάπτυξης της ιδέας που έχει να κάνει με την κατάθεση μήνυσης εκ μέρους του κ. Αβραμόπουλου, υπουργού Άμυνας της χώρας κατά του εκπροσώπου Τύπου της ΔΗΜΑΡ για την κριτική που του άσκησε σχετικά με την απόσυρση μιας «περίεργης» είναι αλήθεια τροπολογίας που αφορούσε τη χρήση του πρωθυπουργικού αεροπλάνου από τον ίδιο.
Σε μια άλλη εποχή, σε μιαν άλλη χώρα, σε ένα άλλο κοινοβούλιο, μετά από μια τέτοια τροπολογία και την βιαστική απόσυρσή της μετά την κοινωνική κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, θα ήταν πολύ πιθανόν ο εμπνευστής της να ήταν πλέον απόμαχος κοινοβουλευτικός άντρας. Στην Ελλάδα της βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης, ωστόσο, τέτοιες ευθιξίες είναι απλά περιττές.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για την εν λόγω τροπολογία, δεκάδες καθημερινές και εβδομαδιαίες εφημερίδες και περιοδικά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές έχουν διατυπώσει με εκφράσεις πολύ σκληρότερες από εκείνες που χρησιμοποίησε ο Ανδρέας Παπαδόπουλος στο δικό του σημείωμα στο ιστότοπο «www.metarithmisi.gr».
Δε θυμάμαι μεταπολιτευτικά να υπάρχει άλλη περίπτωση όπου εν ενεργεία υπουργός να καταθέτει μήνυμα κατά εκπροσώπου Τύπου άλλου κόμματος. Αν όντως δεν με προδίδει η μνήμη μου, τότε ο κ. Αβραμόπουλος εισάγει νέα πολιτικά και κοινοβουλευτικά ήθη και είμαι σίγουρος πως η μούσα της ιστορίας θα καταγράψει αυτή του τη συνεισφορά στις χρυσές της δέλτους.
Η λύση, βέβαια, τώρα, θα δοθεί στις δικαστικές αίθουσες, αν και όποτε εκδικαστεί αυτή η υπόθεση. Ο κ. υπουργός της Άμυνας όμως έχει μια δεύτερη ευκαιρία να το ξανασκεφτεί και να την αποσύρει τη μήνυσή του. Ποτέ δεν είναι αργά. Ιδίως για κάποιον που φροντίζει τόσο πολύ για την υστεροφημία του.
Την ίδια στιγμή εντύπωση προκαλεί η αιδήμων σιωπή του ίδιου του κόμματος του Ανδρέα Παπαδόπουλο, το οποίο δε βρήκε να πει δυο λόγια υπέρ του εκπροσώπου του. Προφανώς, τα στελέχη της πολιτικής ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ ήταν απασχολημένα πότε με την οργάνωση του προσκυνήματος του αρχηγού τους στην Παναγία Σουμελά και τις βαρυσήμαντες συναντήσεις του και πότε με τις τελετές υποδοχής πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που αναζητούν στέγη και ρόλο στην εποχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου